Vreemd vuur

Over het aanroepen van de Geest, het vallen in de Geest, de doop met vuur, bevrijding van gebondenheid en geestelijke oorlogvoering.

Het is legitiem om ook in de eindtijd te bidden voor herleving en opwekking, maar het gevaar dat inherent is aan charismatische leringen is het introduceren van 'vreemd vuur' dat niet van God afkomstig is, en manifestaties zoals bij de zgn. Toronto blessing die weinig of niets met de Heilige Geest te maken hebben.

We kunnen zien aan de hand van Leveticus 9 en 10 dat het vuur van God altijd oordeelsvuur is. Het verteert of het offer (Lev. 9:24), of de tegenstanders van Gods woord (Lev. 10:2)

Dit hoofdstuk leert ons daarom in type dat ware aanbidding, eredienst in geest en waarheid, alleen gegrond kan zijn op het volbrachte werk van Christus - die plaatsvervangend voor ons Gods oordeel heeft ondergaan.

De zonde van Nadab en Abihu bij de instelling van de offerdienst is te vergelijken met die van Ananias en Saffira in de begintijd va de Gemeente - een zonde die ook leidde tot de dood (Hand 5). Het vuur dat door God Zelf was ontstoken op het altaar, moest altijd blijven branden en mocht niet doven (Lev. 6:12-13). Daarom moeten puur menselijke gedachten en ideeën over de eredienst als vreemd vuur worden afgewezen.